นอกเรื่อง#1 ไปถึงลาววันแรก ยังไม่รู้สึกเลยว่าได้มาต่างบ้านต่างเมืองแล้ว เพราะว่าที่ลาวนั้น เราสามารถพูดภาษาไทยได้ (เราสามารถเข้าใจภาษาลาวได้ อาจจะไม่ทั้งหมด แต่พอเข้าใจได้) เราสามารถหาซื้อสินค้าและขนมและของใช้ไทยได้ทั้งหมด ของลาวเองมีน้อยมาก ร้านของชำข้างทางของลาว ไม่รู้ว่าที่นี่เป็นคนง่ายๆหรือป่าว แต่เค้าไม่แคร์ฝุ่นที่เกาะติดสินค้าเลยสักนิด แม้มันจะทำให้ดูเก่าหรือไม่น่าซื้อ เราเองไม่แน่ใจว่าฝุ่นเกาะหรือว่าไม่มีใครซื้อมานานมากแล้ว และก็เป็ปซี่ลาว ส่วนตัวกลายเป็นโรคจิตอย่างนึงที่ชอบไปมองหาโค้กกับเป็ปซี่ในประเทศต่างๆ ว่าที่ไหนใครมีเยอะ ที่ลาวเป็ปซี่มาแรงมากๆ โค้กหาค่อนข้างยากหน่อย แต่ยังพอหาได้ อาหารแปลกประจำวัน…..รังผึ้ง!!!!!
*****วันที่10/2-02-2014 นั่งรถกลับเลยและกรุงเทพ ***** วันนี้เรารีบตื่นแต่เช้า เพื่อออกไปดูพิธีตักบาตรก่อนที่รถตุ๊กตุ๊กจะมารับ (มาตั้งหลายวัน เพิ่งจะคิดออกไปดูได้วันกลับ = =) แต่ว่าพลาดไม่ได้เห็น เราก็รีบกลับมาที่พัก เพราะถึงเวลานัดรถตุ๊กตุ๊กแล้ว
*****วันที่9/1-02-2014 ถ้ำติ่ง /Kwangsi Waterfall ***** วันนี้เราตื่นไม่เช้ามาก แวะกินโจ๊กคัพที่ซื้อมาเมื่อวาน แล้วก็เดินไปที่หน้าบริษัททัวร์ ที่ซื้อวันเดย์ทัวร์ไว้ โดยพนักงานพาเราออกเดินไปที่ท่าเรือ เพื่อขึ้นเรือไปที่ถ้ำติ่งถ้าไม่ไปกับทัวร์ สามารถมาซื้อตั๋วเองได้ราคา65000kip แต่อาจจะต้องไปเช้านิดนึง เพื่อให้เวลาเหลือพอไปน้ำตกตอนบ่าย
*****วันที่8/31-01-2014 หลวงพระบางวันเดย์ Wat May Souvannapoumaram/National Museum /Wat Chumkhong/Wat Xieng Mouane/Wat Sene/Wat Pakkhan/Wat Xieng Thong/Wat Visoun/Wat Aham/Wat Phousi***** วันนี้ตัดสินใจเที่ยวในเมือง ยกให้เป็นหลวงพระบางเดย์เดิน(เส้นเขียว) ปั้นจักรยานชมวัด (เส้นน้ำเงิน) และปั่นจักรยานรอบเมือง (เส้นแดง) โดยมาเริ่มที่!!!Tourist Office เพื่อเข้าไปเอาแผนที่ก่อน = =” และจัดการมาร์กจุดที่จะแวะไปของวันนี้ ในศุนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยวนั่นหละ จากนั้นเดินมาเติมพลังฝั่งตรงข้าม (เล็งมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ตอนเดินกลับที่พัก) วันนี้เลยมาลองบัคเกตต์(อีกที)
Laos Bottoms Up! นั่งรถเมื่อยก้นตะลุยลาว 2,700 km in 10 Days วันที่ 7 : มุ่งสู่หลวงพระบาง! (Ch.9/14)
*****วันที่7/30-01-2014 นั่งรถไปหลวงพระบาง และเดินเล่น***** เราตื่นมารอขึ้นรถไปหลวงพระบางตั้งแต่เช้าพอควร โดยก่อนออกเราก็ไม่ลืมแวะไปหาอะไรทาน เพื่อจะได้ทานยาแก้เมารถได้ (ทางที่นี่ขึ้นชื่อมาก) วันนี้ก็ยังขอลองพยายามกับเฝอลาวอีกสักรอบ พร้อมนั่งชมวิววังเวียงยามเช้า ทางไปหลวงพระบางโหดอย่างที่คาดคิดจริงๆ คดเคี้ยวในระดับที่รู้สึกว่ายาแก้เมารถที่กินเมื่อเช้าน่าจะเอาไม่อยู่เลยทีเดียว
*****วันที่6/29-01-2014 ทัวร์วังเวียง /ถ้ำพูคัม /Blue Lagoon***** วันนี้ตื่นเช้าเล็กน้อย ออกมาเดินหาอะไรรองท้อง เป็นบัคเกต ที่เล็งมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เห็นมีขายทั่วเมืองมาก และโรตีนูเทลล่าอีกอันนึง จากนั้นก็เดินไปถ่ายรูปที่Riverview อีกทีตอนเช้า (ฝังใจมากจริงๆ) เสร็จแล้วก็ไปนั่งรอที่หน้าบริษัททัวร์ที่เราจะไปวันเดย์ทัวร์ ด้วยวันนี้ ทัวร์วันนี้เราเดินหาซื้อตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น เดินแวะถามทุกร้าน(?)เท่าที่มี ก็ไปจบที่บ.น้ำทิพย์ทัวร์ ด้วยทัวร์มาตรฐานของวังเวียง จริงๆ เราอยากไปหลายๆถ้ำอื่นๆ ไปบลูลากูนด้วย ไม่อยากพายเรือเท่าไหร่ แต่ว่าไม่มีคนซื้อทัวร์เลย ถ้าไปเองจะราคาสูงมาก ด้วยความที่งบจำกัดเราก็เลยเลือกตามทัวร์มาตรฐานไป เพราะถือว่าตอบโจทย์ที่เราคิดมาได้พอดีในเรื่องการล่องแม่น้ำ แต่ถ้าอยากล่องแม่น้ำโดยไม่ต้องพายเรือ ยังมีบริการเรือให้นั่งชมวิวด้วย (ราคาไม่แน่ใจถามได้ตรงRiverview) และการไปลอยห่วงยางชิวๆในแม่น้ำด้วย (ราคาไม่แน่ใจ ความสนุก เห็นทั้งฝรั่งที่กลับมาอย่างสนุก และฝรั่งที่กล้องหล่นน้ำ กลับมาไม่ประทับใจ ร้องไห้ใหญ่)
*****วันที่5/28-01-2014 นั่งรถไปวังเวียง และเดินเล่น***** วันนี้ตื่นเช้า เพื่อรีบมาหาอะไรรองท้องก่อนจะทานยาแก้เมารถ (มีลางสังหรณ์ว่า เมาแน่ๆ) และก็พบว่าร้านส่วนมากยังไม่เปิด…แป่ววว เดินวนอยู่บล็อกนึง สุดท้ายไปจบที่ขนมปังเป็นมื้อเช้า แล้วก็กลับไปนั่งรอรถสามล้อที่จะมารับไปขึ้นรถบัส ตั๋วรถไปวังเวียงของเราคือ รอบ9.30 เราก็นั่งรอๆ เก้าโมงแล้วสามล้อก็ยังเงียบอยู่ เก้าโมงสิบห้าก็แล้ว จนเราต้องไปตามเจ้าหน้าที่ที่พักว่าจะไปทันจริงใช่ไหม และในที่สุดสามล้อก็มา ประมาณ9.30ได้ สามล้อก็พาเราไปส่งยังรถตู้ไปวังเวียง และเราก็งงๆเล็กน้อยว่านี่มันเลยเวลารถออกไปแล้วนะ คุยกับคนขับรถได้ความว่าสามล้อพาเรามาผิดที่ ที่ที่เค้าพามาคือท่ารถตู้โดยสารทั่วไป แถวตลาดเช้า ที่จะออกเมื่อคนเต็ม (หรือก็คือประมาณเที่ยง) ณ เวลาที่รออยู่คือ เกือบสิบโมง และเค้าไม่รู้ว่ารถบัสของเราอยู่ไหน หรือที่แย่กว่านั้นออกไปหรือยัง !?! เราก็จัดการโทรหาบริษัทที่ซื้อตั๋ว แม้จะคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ (ดูเหมือนความสามารถในการเข้าใจภาษาไทยของบริษัทลดลงอย่างเร็ว และภาษาอังกฤษก็ไม่เข้าใจ) แต่ในที่สุดบริษัทก็ส่งรถมารับเราไปที่ท่ารถที่ถูกต้องจนได้
*****วันที่4/27-01-2014 เวียงจันทน์วันเดย์ พระธาตุหลวง/ประตูชัย/ตลาดเช้า/หอพระแก้ว/พิพิธภัณฑ์ วัดสีสะเกด/วัดศรีเมือง/COPE Visitor Centre***** หลับยาวมาถึงเรื่อยจนกระทั่งรถจอด เราก็นอนลืมตางงๆแปปนึงว่ามาถึงหรือยัง (ระหว่างทางรถหยุดบ่อยๆให้คนขึ้น เลยคิดว่าน่าจะเป็นการหยุดให้คนขึ้น) แต่ปรากฏว่าไม่ใช่แหะ เรามาถึงเวียงจันทน์แล้ว !!! ตอนตีห้ากว่าหกโมง เราก็ลงจากรถงงๆมึนๆเบลอๆเพิ่งตื่น จัดการค้นหากระเป๋า ท่ามกลางความวุ่นวายและมนุษย์ทั้งหลาย (รถที่ออกจากปากเซทุกคันมาถึงพร้อมๆกัน) และก็เดินไปเข้าห้องน้ำที่สถานีมีคนมารอรถพอสมควรอยู่ อากาศเย็นๆหน่อย พอเข้าห้องน้ำเสร็จออกมา…..งงเลย คนหายไปหมดแล้ว ความวุ่นวายหายไปทั้งหมดเลย โชคดีมีรถสองแถวเข้าเมืองคันสุดท้ายอยู่ คือคนหายเร็วจริงๆ แนะนำว่าถ้าไม่ปวดมากก็ทนๆแล้วรอเข้าที่พักก็ได้ เพราะถ้าไม่เจอสองแถวคันสุดท้ายอาจจะต้องรอนานไม่ก็โดนค่ารถเอดอาบเลย เราเลยขึ้นไปนั่งจ่ายค่ารถไป20,000kip และเดินทางเข้าเมืองไปเพื่อไปเริ่มต้น น่าจะง่ายกว่าการเคว้งอยู่สถานีขนส่ง สภาพ ณ หกโมงเช้าที่เวียงจันทน์คือ จุดมุ่งหมายแผนการเที่ยววันนี้…ไม่มี ที่พัก…ไม่มี ตั๋วรถไปวังเวียง…ไม่มี ข้าวเช้า…ไม่มี มีมาแต่ตัวและสภาพกึ่งง่วง
*****วันที่3/26-01-2014 ไปวัดพู/วัดพูสเลา(วัดเขา)/ตลาดปากเซ/รถนอนไปเวียงจันทน์***** วันนี้รีบออกเช้าเพื่อไปหาซื้อตั๋วรถไปเวียงจันทน์ (ได้ข่าวว่าจะไปอยู่แล้วเย็นนี้!) แล้วก็จะหารถเหมาไปวัดพูด้วย เนื่องจากความประทับใจของคนก่อนสองวันติดๆกันมันประทับใจเกินไปจริงๆ เลยเดินออกมาที่วงเวียนแถวโรงแรม และเห็นขบวนรถตู้จอดอยู่ (เป็นรถที่วิ่งระหว่างปากเซและด่านช่องเม็ก) เราก็เลยเดินไปถามคันนึงมา ตกลงราคาได้มาที่1500บาท ไม่รวมค่าทาง (คือทางไปวัดพูเป็นถนนสร้างใหม่โดยเอกชน ดังนั้นจะมีการเก็บค่าผ่านทาง200บาท/50000kip) ทำให้เรามาถึงวัดพูเร็วมาก แทบจะเป็นกลุ่มแรกๆที่ไปเลย ก็จัดการหาร้านอาหารกิน (จริงๆมีร้านเดียวนั่นละ) มื้อเช้าวันนี้ก็มาพยายามกับเฝอเนื้ออีกรอบนึง ซึ่งก็ยังไม่โดนเท่าไหร่ จากนั้นจึงเดินไปซื้อตั๋วเข้าวัดพู ตั๋วจะมีสองแบบ แบบเดินและแบบนั่งรถกอล์ฟ ด้วยความฟิต(?) เราจึงเลือกตั๋วแบบเดิน เพื่อการชมวิวทิวทัศน์ (จริงๆคืองบจะหมดแล้ว ดังนั้นเลือกเพื่อความประหยัด)ละกันเดินไม่น่าไกลมาก พอเราเดินเข้าไปจะพบกับสระน้ำขนาดใหญ่มากอยู่สระนึง (ตามความเข้าใจจากแผ่นพับ สระนี้น่าจะคือบาราย) ก็เดินไปเรื่อยๆตามทางจนสุด แล้วก็ไปยืนงงๆกันตรงทางเข้าว่าสระน้ำนี่คือวัดพูหรือป่าว ต้องไปต่ออีกไหม (การเตรียมตัวและหาข้อมูลนี่ต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาก ไม่รู้กระทั่งว่าวัดพูที่มาหน้าตาเป็นอย่างไร ORZ)
*****วันที่2/25-01-2014 คอนพะเพ็ง/หลี่ผี-ดอนเดด ***** วันนี้เราตื่นเช้าหน่อย เพื่อรีบออกไปหาอะไรกินให้เสร็จประมาณ7.30 (นัดคนขับรถไว้เวลานี้) มื้อเช้าวันนี้เป็นบัคเกตลาว (ได้ลองซักที) รสชาติยังเฉยๆไม่ประทับใจมาก เป็นร้านเดียวกับที่เรามากินมื้อเที่ยงเมื่อวาน รถที่ไปวันนี้ก็ยังใช้คนเดิมกับเมื่อวาน แม้จะเจอดอกค่าน้ำมันมาแล้วก็ตาม เรียกง่ายๆว่าไม่เข็ด ซึ่งวันนี้ก็ประทับใจยิ่งกว่าเดิมอีก เมื่อวานโดนเรื่องค่าน้ำมันรถไปแล้ว วันนี้เราเลยตกลงราคารวมทุกอย่างที่3500บาท ตอนแรกถามที่โรงแรม ราคาแรก3500 แต่พอบอกไปดอนเดดด้วยกลายเป็น3800ซะอย่างนั้น นี่เป็นความผิดพลาดของการไม่หาข้อมูลไปของเราเองเพราะว่าน้ำตกหลี่ผีที่จะไปอยู่บนดอนเดด และดอนเดดคือดอนกลางแม่น้ำโขง ตัวดอนเดดไม่มีอะไร แต่มีกิจกรรมบนดอนเดด (ชมโลมา น้ำตกหลี่ผี และอื่นๆ) คือจะไปต้องนั่งเรือจากฝั่งไปที่ดอนเดดแล้วค่อยไปที่น้ำตก แต่เราไม่ได้หาข้อมูลอะไรไป เลยคิดว่ามันอยู่คนละที่กัน ORZ ต้องนั่งรถต่อๆไป ซึ่งความจริงแล้วราคาที่บวกเพิ่มขึ้นอาจจะเป็นค่าเรือข้ามฟากก็ได้ (เราไม่รู้ว่าต้องนั่งเรือไป เลยไม่ได้ถาม) สิ่งที่ประทับใจยิ่งกว่าของคนรถวันนี้คือ วันนี้คนรถของเรามาแบบสมบูรณ์มาก มาพร้อมครอบครัวพ่อแม่ลูก และแวะเอาลูกไปส่ง และเค้าจะไปเที่ยวด้วย (ไม่แปลกต้องขับรถไป) และเมียเค้าจะไปเที่ยวด้วย (ห่ะ) เริ่ดดดด (เด็ดกว่าคือให้เราจ่ายให้ด้วย ซะงั้น)และมาพร้อมฝีมือการขับรถที่สุดยอดมาก! ปาด และคร่อมเลน และบีบแตรไล่ทุกสิ่งที่ขวางหน้า