ช่วงที่ผ่านมาได้อ่านข่าวเกี่ยวกับการขอคืนพื้นที่ทางเท้าของกรุงเทพ ห้ามขายอาหารบนทางเท้า (ซึ่งจริงๆ พื้นที่ส่วนใหญ่ก็ขายไม่ได้อะนะ ยกเว้นจุดผ่อนปรนบางอัน) แล้วสื่อก็ตีข่าวใหญ่เลย ว่ากรุงเทพเพิ่งได้เป็นสวรรค์ของอาหารริมถนน ก็ไม่แน่ใจว่าหลักเกณฑ์ที่จะได้มานี่ต้องเน้นขายบนถนนหรือป่าว ซึ่งที่อื่นไม่ให้ขายไง แต่เรื่องความอร่อยก็ไม่เถียง เราว่าอร่อยจริง (ไม่ได้อวย) พอมานั่งคิดๆดู เอาจริงๆแล้วมันก็อาจจะทำลายเสน่ห์ของกรุงเทพไปจริงๆนั่นแหละ บ้านเมืองเรียบร้อย สะอาดขึ้น ส่วนใหญ่เค้าก็มีกัน แต่แบบรกรุงรัง วางของขายบนทางเท้าไม่ค่อยมี สำหรับนักท่องเที่ยวก็คงเป็นเสน่ห์อย่างนึงแหละ มาทั้งทีก็อยากเห็นอะไรแปลกใหม่ที่ที่บ้านไม่มี (เหมือนคนไทยเวลาไปเจอบ้านเมืองที่สะอาดเรียบร้อยเวลาไปต่างประเทศนั่นละ) ได้อ่านกระทู้นึงเรื่องผังเมือง เลยทำให้คิดว่าจริงๆแล้วความวิบัติของร้านบนทางเท้าอาจจะมาจากผังเมืองกรุงเทพก็ได้นะ เค้าว่าในต่างประเทศ การทำผังเมืองเป็นบล็อก จะช่วยเรื่องรถติด และทำให้ดูปลอดภัยที่จะเดินเพราะมันทั่วถึงกันง่าย ร้านรวงริมทางก็เปิดกันเพราะคนเดิน แต่ของไทย พี่เล่นตัดเป็นแนวยาว ทำให้บางช่วงที่คนไม่แน่นก็โหวงไปเลย ช่วงที่คนเดินก็อัดแน่นร้านรวงริมทางก็ขายได้ คนเลยอยากมาขายจนตั้งล้นออกมาบนทางเท้า แล้วก็อีรุงตุงนังกันมาจนวันนี้ละมั้ง แต่ประเด็นอยู่ที่ว่า คนจัดอันดับ นักท่องเที่ยว นั้นมาแล้วก็ไป ไม่ต้องมาทนอยู่กับความเบียดเสียดบนทางเท้า จนต้องลงไปเดินบนนถนน ความสกปรกของทางเท้าจากขยะอาหาร เสื้อผ้า ของขาย ไหนจะน้ำเสียที่เททิ้งลงไปอีก คือมันอาจจะเป็นเสน่ห์ก็จริง แต่คนกรุงเทพทุกข์ทนโคตร นอกจากจะต้องเบียดกับร้านบนทางเท้าแล้ว ยังต้องเบียดกับมอเตอร์ไซต์บนทางเท้าอีกด้วย สุดท้ายทำไงเดินถนน เบียดกับรถสิจ้ะ ไม่นับว่าแม่ค้าริมถนนพวกนี้โคตรเอาเปรียบแม่ค้าที่เช่าที่อย่างถูกต้องขนาดไหนนะ ค่าเช่าฟรี(จ่ายส่วยไม่นับละกันเนอะ) ค่าทำความสะอาดไม่ต้อง โยนลงพื้น …