…..ซึ่งจริง
แต่ทุกรีวิวก็พูดเหมือนกันว่ามันสวยมาก
……ซึ่งก็จริง
ทริปนี้เราซื้อทัวร์ไป อย่างน้อยๆก็รับประกันได้ว่ามีอาหารกินแน่นอน ของส่วนกลางก็ไม่ต้องแบกไปมาก พอเดินไปสักพักแทบจะไม่อยากแบกอะไรมาเลยด้วยซ้ำ ถามว่าทางเดินเดินยากไหม บอกเลยว่าไม่ยาก ทางโอเค แต่เหนื่อยมาก ให้นึกถึงภูเขาที่เราชอบวาดตอนเด็กๆ นั่นละเส้นทางเดิน เดี๋ยวเดินขึ้น และเดี๋ยวเดินลง และเดินขึ้น และเดินลง ขึ้นๆลงๆ ขึ้นๆลงๆ
ขึ้นๆลงๆ จนเราดีใจเมื่อเห็นทางขึ้น เพราะแปลว่าทางลงต้องอยู่ข้างหน้า และรู้สึกเหนื่อยเมื่อเห็นทางลง เพราะแปลว่าต้องไต่ขึ้นอีกแล้ว
เส้นทางเดิน ดอยลังกาหลวง-ผาโง้ม-ดอยลังกาน้อย
สามารถเลือกขึ้นทางไหนก็ได้ และจะเดินไปจบอีกทาง คราวนี้เราเริ่มไปที่ดอยลังกาหลวงก่อน ถ้าใครจะเริ่มจากดอยลังกาน้อย ก็ให้เปลี่ยนคำว่าขึ้นเป็นลง คำว่าลงเป็นขึ้น ก็น่าจะพอเห็นภาพคร่าวๆ ว่าจะต้องไปเจออะไรบ้าง
เราเริ่มเดินจากสถานีเรดาห์ ทางเดินแรกๆยังชิวๆอยู่ไม่หนักมาก ชมวิว มีกอหญ้าให้ถ่ายรูป มีความเหนื่อยเกิดขึ้นมาเบาๆ แต่ก็ยังไปเรื่อยๆอยู่ เดินไปลักพักก็จะเริ่มเดินขึ้นเนิน เดินลงเนิน เดินขึ้นเนิน สลับกันไป จนมาถึงระดับที่เรียกว่าไต่ขึ้น ไต่ขึ้น ไต่ขึ้น และโดยไม่รู้ตัว เรามาถึงผาโง้มแล้ว เย้! (พร้อมพลังงานที่หมดไปครึ่งหลอด) คือตอนอ่านรีวิวมา ทางขึ้นผาโง้มนี่ไม่ง่ายเลย และตามโปรแกรม เราก็ไม่ได้ขึ้นผาโง้มด้วย แต่ไปๆมาๆ ได้แถม มาผาโง้มแบบงงๆ ไม่ทันตั้งตัว
จากนั้นก็เดินลงทางเดินลงระดับชันปานกลาง และก็เดินต่อไปๆๆๆ และห็เริ่มเดินขึ้น เดินขึ้น เดินขึ้น เพื่อไปยังจุดตั้งแคมป์แรก บริเวณทางขึ้นดอยลังกาหลวง เราเดินไปถึงช้ามาก ไม่ทันพระอาทิตย์ตก และก็เหนื่อยเกินกว่าจะตื่นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นอีก
วันที่สองก็ออกเดิน ไปดอยลังกาน้อย เส้นทางวันนี้ไม่ยากมาก ถ้าเจอเมื่อวานมาแล้ว วันนี้ก็ค่อนข้างเดินสบาย อยู๋กลุ่ใชมวิว ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ ก็จะมาถึงที่ตั้งแคมป์บริเวณดอยลังกาน้อยตอนบ่ายๆ มีเวลาให้นอนเล่น ก่อนเดินขึ้นไปดูพระอาทิตย์ตก
เนื่องจากเมื่อวานเราวืดพระอาทิตย์ขึ้นมาแล้ว วันนี้เราจะไม่ยอมพลาดอีก ก็ขึ้นยอดดอยลังกาน้อยไปดูพระอาทิตย์ขึ้นอีกรอบ ลงมากินข้าวเก็บของ และเตรียมเดินลง บอกเลยว่าขาลงนี่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ มันคือลง ลง ลง ลง ลง ลง ลง ทางก็ชันไปไหน เป็นความชันระดับที่ทำให้การเดินลงนี่เหนื่อยพอๆกับการเดินขึ้นเลยทีเดียว (ถ้าใครจะเริ่มขึ้นทางนี้ ขอกำลังแขนและกำลังขาจงสถิย์อยู่กับท่าน) เดินลงเรื่อยๆยาวๆมาตลอดทางก็จะมาถึงทางออก นั่งรถกลับไปที่ทำการอุทยานเป็นอันจบทริป
มินิรีวิว สำหรับผู้สนใจ ถ้าเดินขึ้นจากสถานีเรดาห์ (ไปลังกาหลวงก่อน) วันแรกจะเดินไกลมาก เดินเยอะมาก แต่จะไม่ชัน ออกกำลังขาไว้มากๆ ก็จะโอเค แต่ถ้าจะขึ้นไปดอยลังกาน้อยก่อน นอกจากออกกำลังขาแล้ว ต้องออกกำลังแขนให้มากๆด้วย เพราะบางจุดก็น่าจะใช้คำว่าปีนมากกว่าไต่ขึ้น และไม่มีเชือกให้เกาะนะ ไต่ไปสิ ปีนไปสิ แต่ระยะทางไม่ไกลเท่าถ้าขึ้นจากสถานีเรดาห์ แต่ความเหนื่อยไม่ต่างกัน ทริปนี้เหมาะสำหรับสายมินิมัลของน้อยๆ ถ้าเป็นสายหอบฟาง บอกได้แค่…โชคดีนะ
โดยสรุปคือทริปนี้เป็นทริปที่เราไม่ได้คาดหวังอะไรเลย คิดว่าไปเดินละกัน แต่เพราะเราไม่คาดหวังอะไรมากนี่แหละมั้ง เลยทำให้เป็นทริปที่เราประทับใจมาก หรือจริงๆแล้วอาจจะเหนื่อยจนลืมไม่ลงก็ว่าได้
ทริปนี้เป็นอีกทริปที่ผลักตัวเองไปจนถึงลิมิตได้เหมือนกัน ที่ใครๆก็บอกว่ากำลังใจบางทีก็มีพลังพิเศษแอบซ่อนอยู่ก็จริงนะ เราเหนื่อยแต่เราก็สามารถผ่านมันมาได้ แม้จะเป็นกลุ่มชมวิวไปหน่อยก็ตาม อิอิ
ทริปนี้เป็นทริปที่เสียดายมากที่นอนเพลิน จนอดไปดูพระอาทิตย์ขึ้น ทั้งที่ปกติก็ตื่นฝืนลากสารร่างไปตลอด คือลืมไปเลยว่ามาดอยลังกาหลวง และเรานอนอยู่ตรงทางขึ้นแล้ว จนสัญญากับตัวเองอีกแล้ว ว่าจะไม่อิดออดอีก…..แต่คงไม่ไปซ่อมเร็วๆนี้นะ คนเราก็ต้องปล่อยวางบ้าง อิอิ
ถ้าให้สรุปสั้นๆสำหรับทริปนี้ คงบอกได้แค่ว่า ขึ้นให้สุดต้องลงให้มิด!!! (และขึ้นไปใหม่)
