…ไม่ใช่อะไรหรอก เขียนทิ้งไว้นานแล้วต่างหาก
วันนี้ระหว่างทางเดินกลับบ้าน ใกล้ถึงสี่แยกประจำ ก็พาลนึกถึงบุคคลคนนึงขึ้นมา…ลุงหมูปิ้งตรงสี่แยก
ลุงขายหมูปิ้งข้าวเหนียว ตับย่าง และเครื่องในสักอย่างย่าง(ไม่เคยซื้อกินเลย) ปิ้งบนเตาถ่าน แต่ไม่มีตะแกรงกั้นคราบเขม่าใดๆ ปิ้งๆรมควันกันไปนั่นล่ะ ลุงมีลักษณะของคนต่างจังหวัดที่เข้ามาทำกินในกรุงเทพ ลุงมาขายตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้เหมือนกัน แต่จำความได้ก็พึ่งพาแกเป็นมื้อเย็นหลายครั้งอยู่
กิจการของลุงจะมาเริ่มตั้งแต่ช่วงเย็นๆ สี่ห้าโมงเป็นต้นไป จนถึงดึกดื่นเที่ยงคืนเลย สมัยนั้นลุงถือว่าผูกขาดตลาดกลางคืนเลยทีเดียว เพราะป้าร้านบะหมี่ก็ขายถึงแค่เย็นๆ แบ่งตลาดกันเรียบร้อย ลูกค้าขาประจำของลุงก็ยามแถวนั้น กินไป แกล้มเบียร์ไป เม้าท์กันไป จะมีหลุดเด็กน้อยไปซื้อบ้่างเป็นครั้งคราวช่วงห้าหกโมงเย็น เด็กที่หยุดซื้อเมื่อจับกลิ่นข้าวเหนียวได้ว่าลุงเอาของเก่ามาคลุกปนอีกและ แต่อีกอาทิตย์ก็กลับไปซื้ออยู่ดี
จะว่ารสชาติอร่อยลืม ติดใจ ก็อาจจะใช่สำหรับสมัยนั้น ที่มีแค่ข้าวโรงเรียน อาหารตลาด บะหมี่ และหมูปิ้งร้านลุง อาจจะเป็นร้านหมูปิ้งเดียวที่กินก็ได้ หมูปิ้งของลุงเป็นหมูปิ้งผอมหยองกรอด คือสมัยนั้นจะเป็นหมูปิ้งความกว้าง ข้อครึ่งได้มั้ง เสียบไม้ปลายแหลม ขายไม้ละสามบาท สมัยที่ยี่สิบบาทซื้อหมูปิ้งได้เจ็ดไม้เลย รสชาติหวานๆ มีติดมันตรงโคนเล็กน้อย กินไปดูทีวีไป เพลินแท้
นอกจากหมูปิ้งแล้ว ลุงยังได้สอน?เป็นตัวอย่างให้เด็กน้อยคนนี้ถึงคำว่าเสียงดังไปสามบ้านแปดบ้าน ไม่สิคนที่สอนคือ…เมียลุง ที่มาทะเลาะ?(ด่า)ลุงตรงสี่แยกที่ลุงขายหมูปิ้งนั่นละ (ลุงตอบโต้ไหม ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ไม่ได้ยินเสียงลุง จะมีแค่บางคราวเท่านั้นเองที่มีเสียงบ้าง)
เรื่องหลักๆคือเรื่องลุงกินเหล้า แล้วก็ไม่ค่อยกลับบ้าน จำไม่ได้โดนละเอียดเท่าไหร่…เพราะเมียแกเล่นมาด่าตอนดึกดื่นเที่ยงคืน ตื่นกันทั้งซอยเลยทีเดียว(คนทั้งซอยรู้กันดี) …ถึงรู้ว่าลุงขายยันดึกนั่นละ ซึ่งแกก็น่าจะกินเหล้าเก่งแหละ เพราะดึกๆคืนไหนคึกกันกับกลุ่มยาม คงไม่ขายเท่าไหร่ ปิ้งแกล้มไปเรื่อยๆ
ลุงเลิกขายไปตอนไหนก็ไม่รู้ เพราะปกติแกขายๆหยุดๆขายๆหยุดๆ จนเราเองก็หาที่พึ่งพิงใหม่ได้ เป็นหมูปิ้งหั่นชิ้นในตลาด ก็เลยไม่ได้สังเกตเลยว่าแกเลิกขายไปตอนไหน แต่ถ้าให้แม่นๆคือตอนที่เซเว่นมาเปิดด้านหลังล่ะมั้ง แล้วก็มีดงร้านอาหารเพียบ ก็ไม่รู้ว่าเพราะเราโตขึ้น เจอสิ่งใหม่ๆมากขึ้น เราก็เลยมุ่งไปหรือป่าว หรือเพราะแกหายไปบ่อยเกินไปจนเราไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของแกแล้ว
ลุงแกหายไปจากแถวบ้านตอนไหนก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ที่รู้เลยว่าลุงแกไปจากย่านนี้แล้ว เพราะไม่ได้ยินเสียงเมียลุงตอนดึกดื่นแล้ว…
บางเรื่องขนาดเวลาผ่านไปเป็นสิบปีแล้วเราก็ยังจำได้อย่างไม่น่าเชื่อ แถวบ้านก็เปลี่ยนไปเยอะ แต่เดินผ่านสี่แยกนี้ทีไรก็นึกถึงตอนวิ่งออกมาซื้อหมูปิ้งตอนเด็กๆอยู่ดี ตอนที่เวลาห้าหกโมงถือว่าเย็นที่จะออกนอกบ้าน (ตอนนี้เหรอ…เดินผ่านแยกนี้ตอนสี่ทุ่มเข้าบ้าน) หมูปิ้งสมัยนี้ก็เปลี่ยนไปเยอะ เป็นหมูกว้่างๆ เสียบไม้ที่ดูมีคุณภาพ จากไม้ละสามบาท เจ็ดไม้ยี่สิบ มาเป็นไม้ละเจ็ดบาท สามไม้ยี่สิบ (น้ำตาจะไหล…ตอนนี้ราคาเฉลี่ยน่าจะอยู่ที่ไม้ละแปดบาทแล้วมั้งดีที่อย่างน้อยหมูมันกว้างขึ้นกว่าหมูหยองกรอดของลุง)
ว่าแต่ตอนนี้แกจะเป็นไงบ้างนะ กินเหล้าอยู่ไหม ทะเลาะกับเมียอยู่ไหม แกไปขายที่ซอยไหนแล้ว หรือแกเลิกขายกลับบ้านไปแล้ว…..แล้วแกชื่ออะไร??