เป็นทริปที่……….ไม่ได้มีการวางแผนอะไรเลย ลิสแค่ว่าจะไปไหนบ้างหรือใครแนะนำมาบ้าง แต่สถานที่พวกนั้นตั้งอยู่ไหนยังไม่รู้ หาเอาข้างหน้า ที่พักหาเอาดาบหน้า ตั๋วรถหาเอาดาบหน้า เป็นอะไรที่แปลกใหม่ดี ได้เรียนรู้ว่า อย่างน้อยๆจองที่พักไปเถอะ สักคืนหรือช่วงต่อเมืองก็ได้ เพราะการเดินหาที่พักตอนหกโมงเช้า หลังลงรถเบลอๆงงๆและนั่งตากลมเข้ามาในเมือง หรือการหาที่พักตอนแดดเปรี้ยงๆบ่ายๆนั้น ทำให้ความสามารถในการตัดสินใจแย่ลงพอสมควร
เป็นทริปที่……….แผนที่มีค่าดั่งทองคำ และหาแผนที่ฟรีไม่ง่ายนะ (แต่ได้มาหลายอัน อิอิ) ได้เรียนรู้ว่าแผนที่เป็นตัวดึงดูดความช่วยเหลือที่ดีมาก ขอบคุณฝรั่งคนนั้นที่อุตส่าห์ปั่นจักรยานมาเพื่อชี้ทางสว่างให้ที่หลวงพระบาง และแผนที่ยังเป็นประตูแนะนำ (ผลักดัน?) ให้เราไปบลูลากูนที่วังเวียง โดยสาวเกาหลีที่เรายกแผนที่ให้ และความรู้สึกของการเดินตามแผนที่ หรือหาสถานที่ตามแผนที่นี่มันดีนะ ปะ?
เป็นทริปที่……….นั่งรถยาวๆล้วนๆ ใช้ชีวิตบนถนนนานมากๆ นั่งหลับ นอนหลับ หลับแล้วหลับอีก ได้เรียนรู้ท่านอนที่เหมาะสม และการดำรงชีวิตบนรถบัสแบบจำศีลนิ่งๆ ประหยัดพลังงาน เพื่อลดการกินและการเข้าห้องน้ำในเส้นทางที่ค่าห้องน้ำเก็บแพงขึ้นๆเรื่อยๆทุกจุดที่จุดแวะ
เป็นทริปที่……….ถนนโหดมาก โค้งแล้วโค้งอีก โค้งไปโค้งมาตลอดเวลา ก็ได้แต่สงสัยว่าทำไมต้องทำให้โค้งขนาดนี้ (คือบางจุดมันโค้งติดๆกันจนน่าจะทำตรงไปนะ) ได้เรียนรู้ว่า ยาแก้เมารถนี่เริ่ดมาก แต่ถ้ากินไม่ทัน จะนอนยังไงให้หลับไปเร็วที่สุด
เป็นทริปที่……….เราได้มองเห็นวิถีคนตามเส้นทางที่เราผ่าน เค้าทำอะไรกัน เค้ากินอะไรกัน ได้เห็นวิวข้างทางที่ค่อยๆเปลี่ยนไป ไม่ใช่เปลี่ยนแบบชั่วพริบตาเหมือนการนั่งเครื่องบิน แม้จะงงๆว่าเราข้ามเขตประเทศมาแล้วใช่ไหม ได้เรียนรู้ว่าการไปถึงจุดหมายช้าๆก็ไม่แย่เสมอไป
เป็นทริปที่……….ได้ทึ่งกับประเทศลาว ที่แม้บ้านจะอยู่กลางทุ่ง หรือสภาพแย่อย่างไร ส่วนมากก็มีจานดาวเทียมเกือบทุกหลัง และทีวีไทยชัดมาก เป็นทริปที่ไปต่างประเทศแต่ได้ดูละครไทย ได้ยินข่าวไทย เพลงไทยตลอดเวลาและ…..แม้จะอยู่กลางป่า กลางดอน หรือสถานีขนส่งที่ห่างไกล ก็ยังมีไวไฟให้เล่น ฟรีไวไฟด้วย (แต่ไวไฟในร้านอาหารนี่อืดเชียว)
เป็นทริปที่……….ได้แต่สงสัยว่าคนลาวทำงานอะไรกัน ถึงอยู่ในประเทศที่ค่าครองชีพแพงขนาดนี้ได้ อาหารการกินเข้าใจได้ว่าทำกินเอง รถราการเดินทางเข้าใจว่ามีเรทราคาของคนลาวอยู่ แต่ของใช้ต่างๆนี่สิมันแพงนะ ได้แต่สงสัยว่าเค้าอยู่กันยังไง ทำไมไม่ผลิตสินค้าของตัวเอง หรือว่ามันไม่คุ้มพอจะตั้งโรงงาน หรือว่าอะไร
เป็นทริปที่……….ทำให้ใช้ชีวิตได้อย่างสงบๆ ไม่รีบร้อน ไม่วุ่นวาย เป็นความรู้สึกที่ดีที่เดียวทุกๆคนค่อยๆทำ ได้เรียนรู้ว่าไปลาวต้องมีเวลาพอสมควร…..ที่จะนั่งรออาหาร แต่ไม่รู้ทำไมคนขับรถที่เจอส่วนมาก ขับแบบไม่สงบเลย รีบกันจริงเชียว
เป็นทริปที่……….ไปเที่ยวเหมือนไปออกกำลังกายมาก ปีนแล้วปีนอีก แล้วก็ปีนแล้วปีนอีก ได้ทำอะไรหลายๆอย่าง สนุกดี ขี่จักรยาน หัดพายเรือคายัค ลอยห่วงยาง ตากแดดทั้งวัน ได้เรียนรู้ว่ายาคลายกล้ามเนื้อนี่มันเวิร์คมาก
เป็นทริปที่……….ได้ลองกินอะไรแปลกๆอย่างเช่น รังผึ้ง และค้นพบว่า ไม่อะ มันไม่ใช่อะ และได้เรียนรู้ว่าฮอทดอกสามารถฆ่าตัวตายและทำให้เราเสียใจได้ด้วยการโดดออกจากขนมปัง ม้วนลงพื้น…..หลังกัดได้แค่คำเดียว
เป็นทริปที่……….ได้พบเจอเพื่อนใหม่ๆ ขอบคุณมากที่มาร่วมกันหารค่ารถไปบลูลากูน และไปลุยถ้ำมืดๆด้วยกัน
เป็นทริปที่……….ได้เรียนรู้ว่ามิตรภาพบางทีก็มาในเวลาที่แดดเกรียมไหม้หน้า และเราต่างก็มานั่งพักบนม้านั่งเดียวกัน และคนจีนน่ารักๆก็ยังมีอยู่นะ และมีรถจากจีนมาลาวด้วยนะ นั่งไม่นานแค่วันเดียวเองงงง
เป็นทริปที่……….ได้ประสบการณ์การใช้เงินแบบไม่ต้องคิดถึงวันข้างหน้า มีเท่าไหร่ใช้ให้เกลี้ยงไม่ให้เหลือติดกระเป๋า การอดมากินมื้อสุดท้ายให้สุดๆ แม้ของหวานจะเปลี่ยนจากขนมเค้กมาเป็นขนมครก ที่ไปขอต่อซื้อมาแค่สี่คู่ จากปกติห้าคู่ เพราะเหลือเงินสุดท้ายแค่สี่พันกีบ
เป็นทริปที่……….ได้ลองดำเนินชีวิตแบบแบงค์ยี่สิบบาทสุดท้าย นี่ทำให้คิดใคร่ครวญการใช้เงินได้ดีเยี่ยม เป็นการตัดสินใจที่ยากลำบากมากระหว่างเอาไปซื้อของกินหรือเก็บไว้เข้าห้องน้ำดี ฮ่าๆ การไม่มีเงินเลยนี่มันสุดๆ ฮ่าๆ
เป็นทริปที่……….ถ่ายรูปเยอะมาก คนเดียวถ่ายไปกว่า 3200 รูป เฉลี่ยวันละ 320รูป!!! นี่ทำอะไรลงไปเนี่ย เป็นทริปที่ทำคอจะเคล็ดเอา เพราะอยากได้รูปหันข้างๆ
เป็นทริปที่……….พิสูจน์ว่า การเดินทางท่องเที่ยวไม่ใช่แค่การไปถึงจุดหมายปลายทาง สิ่งที่พบเจอระหว่างทางก็สำคัญไม่แพ้กันนะ
ขอบคุณทุกคนที่ผ่านเข้ามาเจอกันตลอดทริปนี้ ขอบคุณโอกาส และวันลาที่ทำให้เราได้มีโอกาสไปเห็นประเทศลาว และเหนืออื่นใดขอบคุณยาแก้เมารถ !!!
