พอวันเวลาผ่านไปหลายๆสิ่งก็เปลี่ยนไป แต่ก่อนสมัยฟอร์เวิร์ดเมลล์ยังฮิต คงเป็นช่วงบ้าเห่ออินเตอร์เนตละมั้ง เรามีอีเมลล์แต่ละคนเก็บไว้เพียบเลย แต่มาไล่ๆดูจะเป็นเพื่อนตอนเด็กๆทั้งนั้น พอโตมาก็ไม่ค่อยมีอีเมลล์ใครใหม่ๆละ ถ้าจะเซฟอีเมลล์ใครเข้าไปต้องมีธุระจริงๆละ เหมือนว่าเราเลือกเก็บผู้ติดต่อมากขึ้น แต่จริงๆแล้วตอนนี้ก็คงไม่ค่อยมีใครใช้อีเมลล์ส่งข้อความแล้วละมั้ง
พอมานั่งไล่ๆดู ก็พบว่าหลายๆคนในหลายชื่อก็หายไป บางคนก็เซฟมาอย่างงงๆไม่ได้เลือก แต่บางคนก็ไม่รู้ว่าเราหายไปจากกันเมื่อไหร่ แต่รู้ตัวอีกทีพบว่าเกินครึ่งคือรายชื่อที่เราไม่ได้ติดต่อแล้วด้วยซ้ำ ยิ่งย้ายโทรศัพท์บ่อยๆ เบอร์เพื่อนๆหายเกลี้ยงเลย แต่เรากลับเลือกที่จะลบคนเหล่านั้นออกไปอย่างสมบูรณ์ มากกว่าจะพยายามที่จะอัพเดตรายชื่อนั้นด้วยซ้ำ
ไม่รู้ว่าเพราะเดี๋ยวนี้มันง่ายมากที่เราจะติดต่อใครสักคน จนไม่จำเป็นต้องเซฟหรือมีรายชื่อผู้ติดต่อมากมายก็ได้ ทักแชทไป ถามใครสักคนเอาก็ได้ หรือจริงๆแล้วรายชื่อที่เยอะไปมันทำให้เราหาชื่อคนที่เราจะติดต่อตอนนี้แทบจะไม่เจอ ทำให้การนั่งจัดรายชื่อก็คงเหมือนกับการนั่งเรียงความสำคัญละมั้ง