Review-Meview

Self/less สลับร่างล่าปริศนา….ค้นหาตัวเอง

Self/Less หนังค้นหาตัวเอง หมายถึงตัวหนังเองก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ต้องค้นหาตัวเองเหมือนกัน หนังเล่าเรื่องเกี่บวกับมหาเศรษฐีที่ป่วยใกล้จะตายแล้ว และได้ค้นพบวิทยาการการย้ายจิต (หรืออะไรสักอย่าง) ย้ายตัวเองไปสู่คนหนุ่มกว่า และเริ่มดำเนินชีวิตใหม่ จนกระทั่งเจ้าของร่างเริ่มระลึกตัวเองได้ พล็อตเรื่องเป็นอะไรที่น่าสนใจไหม ก็น่าสนใจ แต่หนังทำออกมาได้…ไม่น่าสนใจเอาซะเลย มันเป็นหนังที่พยายามตั้งอยู่บนความเป็นจริง แต่ทุกอย่างในเรื่องนั้นหลุดไกลความเป็นจริงไปมาก แม้จะมองข้ามเรื่องการย้ายจิตย้ายร่างไป เพราะมันเป็นแก่นหลักของเรื่อง แต่หลักการอื่นๆของเรื่องนี้ก็ไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่เลย เพราะย้ายจิตไปได้ ต้องกินยาต่อเนื่องเพื่อให้ตัวตนเก่าหายไปตลอดกาล และเมื่อไม่กินคนที่ย้ายจิตไปนั้นจะหายไปแทน ถือว่ามีเหตุมีผลในตัวของมันเองใช้ได้ แต่ที่เหลือหลังจากนั้นคือความงง…

Freelance ห้ามป่วย ห้ามพัก ห้ามรักหมอ หนังที่ตั้งใจธรรมดา

Freelance ห้ามป่วย ห้ามพัก ห้ามรักหมอ หนังที่ตั้งใจธรรมดา ได้มีโอกาสไปดูหลังจากฟีดแบคหลายๆแห่ง เริ่มออกมาว่า อาร์ตว่ะ หนังแนว ไม่ใช่แบบGTH ซึ่งทำให้เราแป่วๆไประดับนึง ด้วยความที่ไม่เคยดูงานของผู้กำกับคนนี้ แต่เป็นผู้กำกับขวัญใจเด็กแนว ติสท์ ซึ่งนั่นคือเรื่องที่ทำให้เรากังวลระดับนึงก่อนไปดู ว่าแม่งจะรู้เรื่องป่าววะ (ไม่กังวลในระดับเดียวกับที่ได้ยินชื่อเป็นเอก รัตนเรือง แต่ให้ความรู้สึกกังวลแบบนั้น อารมณ์ระยะเริ่มแรก) แต่พอไปดูแล้ว ปรากฎว่า เราชอบอะ! ถ้านับในแง่ความบันเทิงของการเป็นหนังแล้ว มันคงจะธรรมดามาก ไม่ได้สุขสมแฮปปี้ ฟรุ้งฟริ้ง มีเหตุการณ์บังเอิญ หวานแหวว แบบนิยาย หรืออะไรเลย มันธรรมดา เดินเรื่องเรียบๆ เรื่อยๆ ไปจนจบ แต่เรากลับชอบตรงที่มันธรรมดานี่แหละ มันดูจับต้องได้ เข้าถึงได้ แบบคนธรรมดาทั่วๆไป พระเอกนางเอกคนธรรมดา ดำเนินชีวิตแบบธรรมดา มันธรรมดาจนเรารู้สึกว่ามันใกล้ตัวมากๆ เป็นเรื่องที่อาจจะเกิดกับใครก็ได้ ในแง่มุมไหนก็ได้ ขนาดธรรมดาเรื่อยๆ แต่เราดูแล้ว รู้สึกว่ามันมีอะไรหลายอย่างมากเลย

Amy Winehouse เธอเกิดมาเพื่อให้โลกจำ

ก่อนเราจะได้ดูหนังเรื่องนี้ Amy Winehouse เป็นนักร้องเสียงดีขี้เมา ติดยา เสเพล ชอบปาร์ตี้ในสายตาของเรา ที่รับรู้ผ่านสื่อต่างๆ หลังจากดูหนังเรื่องนี้เธอเป็นนักร้องเสียงดี ที่”บังเอิญ”ติดเหล้า ติดยา และอยู่ผิดที่ไปหน่อย แต่ที่เรารู้สึกได้คือ Amy Winehouse เธอเกิดมาเพื่อให้โลกจำจริงๆ โลกจะจดจำผลงานเพลงของเธอ ไม่ก็ชื่อเสียงพฤติกรรมสำมะเลเทเมาของเธอที่เป็นชื่อกระฉ่อนลือชาเหลือเกิน แต่โลกนี้จะต้องจำได้ว่า Amy Winehouse เคยมีชีวิตอยู่…และยังมีชีวิตอยู่ผ่านเพลงของเธอ ทำไมนะเหรอ…ก็เพราะเพลงของAmy Winehouse ก็คือชีวิตของAmy Winehouse!!!

The Great Beauty ความงามที่สุดแท้แต่…..จะยากหยั่งถึง

The Great Beauty ความงามที่สุดแท้แต่…..จะยากหยั่งถึง ถ้าจะถามว่าความงามอะไรที่ยากจะหยั่งถึง ตอนนี้คงต้องตอบว่า ก็ The Great Beauty Le Grande Bellezza นี่แหละ หนังอิตาลีดีกรีภาพยนตร์ต่างประเทศยอดเยี่ยมจากเวทีออสการ์ ที่เอากลับมาฉายอีกรอบ (และเก็บเงินด้วย!) ในเทศกาลภาพยนตร์อิตาลี ที่อ็องกั๊กติเย่ร์ ซีเนอาร์ต ถ้าจะให้บอกว่า ความงามที่อยากจะหยั่งถึงเป็นชื่อแปลของหนังเรื่องนี้ ก็คงเป็นชื่อไทยที่เหมาะมาก เพราะหนังสองชั่วโมงครึ่ง กรุเข้าไม่ถึงเลยสักนิดเดียว หนังอะไรคะเนี่ยยยยยย พี่จะสื่ออะไรให้อิชั้นดูเนี่ย

Mad Max : Fury Road หนังไล่ล่ากลางทะเลทรายสุดมันส์

Mad Max : Fury Road หนังไล่ล่ากลางทะเลทรายสุดมันส์ หนังว่าด้วยโลกยุคเสื่อมถอยที่ดินเป็นพิษ น้ำเป็นพิษ คนอยู่อย่างแร้นแค้นกัน จนกระทั่งนางเอก(?) ฟูริโอซาพาสมบัติของหัวหน้า อิมมอร์ตั้น โจ หนีออกไปสู่ที่ที่ดีกว่า (เดี๋ยวนะ แม็กซ์อยู่ไหนล่ะ!) เป็นหนังที่ไม่มีการพิรี้พิไรเกริ่นนำอะไรมากเลย เริ่มเรื่องสั้นๆด้วยฉากการจับตัวแม็กซ์(พระเอกของเรื่องนี้นะ)มา และนางเอกก็จัดการขโมยสมบัติทันทีเลยตั้งแต่เริ่ม และอิมมอร์ตันโจก็สั่งลูกน้องออกไล่ล่า ซึ่งพระเอกแม็กซ์ก็ติดสอยไปกับนักซ์ สมุนของอิมมอร์ตันโจไปร่วมไล่ล่าด้วย (คือสภาพการติดไปไล่ล่าด้วยของพระเอกก็บ่งบอกได้เกือบสุดแล้วว่ามันจะบ้าดีเดือดไปขนาดไหน)  

โหมโรง เดอะ มิวสิคัล คือ ยิ่งกว่าดีงาม

ไปดูแบบไม่ได้คาดหวังอะไรมากเลย เพราะเวิร์คพอยท์ก็ถือเป็นหน้าใหม่ในวงการละครเวทีสำหรับเรา เราไม่เคยดูผลงานที่ผ่านมาเลย (ก็มันไม่มี) เรื่องนี้เลยไปแบบบัตรถูกสุด นั่งชั้นบนสุด เกือบติดเพดานเลย ดูจบแล้วก็คิดได้อย่างเดียว น่าจะยอมทุ่มเงินซื้อบัตรแพงแหะ เพราะมันดีงามมากจริงๆ ไม่มีส่วนไหนที่ทำให้รู้สึกไม่คุ้มค่า หรือเสียเวลาเลย (เกือบ)ทุกอย่างคือดีและลงตัว(มีจุดติดนิดนึง แต่นี้ดดดดดมากจริงๆ ไม่ทำให้เสียอารมณ์เลย) ถ้าใครเคยดูWhiplash แล้วทึ่งกับฉากตีกลองของพระเอกตอนสุดท้าย ถ้ามาดูเรื่องนี้จะได้ทึ่งกับการตีระนาดของทั้งศร และขุนอินเช่นเดียวกัน แต่ดีกว่าWhiplashตรงที่มันคือการเล่นสด เล่นจริงๆ บอกเลยว่าลุ้นมาก (และ90% ของผู้ชมในฉากนี้ ชะโงกหน้ามาดู และเกร็งลุ้นมาก) ฉากประชันกันระหว่าง ศรและขุนอิน มันคือที่สุดของความดีงาม ดีขนาดที่ว่า ต่อให้ทั้งเรื่องเล่นกันแย่ บทอ่อนแอแต่ได้ดูฉากประชันกันนี่ก็เรียกว่าเกินคุ้มแล้ว แต่ปรากฎว่ามันไม่ใช่! เพราะอย่างอื่นก็ดีงามเหมือนกัน มันเลยทำให้ละครเวทีเรื่องนี้คือยิ่งกว่าดีงามไปมาก

The 100-Year-Old Man Who Climbed Out the Window and Disappeared…..You’re never too old for an ADVENTURE!!

ถ้าจะให้อธิบายความรู้สึกตอนดูหนังเรื่องนี้ คือ เฮ้ยยยย อะไรเนี่ย มันมารวมกันได้ไงเนี่ย เออ เอาที่พี่สบายใจเลย ไปให้สุดให้เต็มที่เลยนะ อย่าได้ถอย (แล้วก็ไม่ถอยจริงๆ ตรูยอม) ….. แต่ถ้าจะให้อธิบายความรู้สึกหลังดูจบ คือ หนังสนุกอ้ะ อยากบอกต่อ อยากให้ดูนะ รีบมาเขียนเชียร์เช่นเดียวกัน ต้องรีบมาเขียนเชียร์เลยทีเดียว(นี่รีบแล้วจริงๆนะ) โอกาสสุดท้ายที่จะได้ดูฟรีแบบไม่ลำบากลำบนและดูฟรีด้วย!! กับเทศกาลหนังสวีเดน ฉายอีกครั้งที่เทศกาลหนังสวีเดน รอบห้าโมง วันอาทิตย์ 26 เมษ ที่CTW ถ้าไปไม่ได้…..ขอเชิญพบกับ การผจญภัยอันสุดล้ำเหนือจินตนาการ ของAllan Karlsson แห่ง Mahkoping เรื่องราวการผจญภัยของคุณตาอายุร้อยปี! ที่ปีนออกนอกหน้าต่าง และออกเดินทางจากบ้านพักคนชรา ไปครึ่งค่อนโลกจนมาถึงบาหลี อินโดนีเซีย และผองเพื่อนแห่งความบังเอิญที่พบเจอระหว่างทาง ระหว่างหลบหนีจากมาเฟีย พร้อมเงินสดเป็นล้านในกระเป๋าเดินทาง! (เอาเข้าไปสิมารวมกันได้นะ) หนังเล่าเรื่องตัดสลับระหว่างการเดินทางของแกกับเรื่องในอดีตของแกที่สุดติ่งพอๆกับการเดินทางไปจนถึงบาหลีของแกเลย ต่อไปคือสปอยล์แบบเต็มๆล้วนๆ  (หรือจะไปหาหนังสือมาอ่านก็ได้นะ หนังสือเหมือนจะดังอยู่พอสมควร)

Ego

ถ้าจะให้ชื่อไทยกับหนังเรื่องนี้ก็คงจะเป็น นายตัวร้ายกับยัยผู้ช่วย ล่ะมั้ง หนังเล่าเรื่องของคุณหนูหล่อรวย Sebastian Silverberg ผู้ฝันอยากเป็นนักร้อง(โดยใช้เวลาว่างระหว่างตามฝันด้วยการเป็นพนักงานขายในร้านเสื้อผ้า!?!) และกำลังจะได้เซ็นสัญญา จนกระทั่งเกิดอุบัติเหตุ(แบบเอ่อ…คือมันก็อาจจะเป็นไปได้แหละนะ แต่ก็แบบเอ่อออออ) ทำให้ตาบอดมองไม่เห็นและชีวิตก็ผลิกผันไปเลย จนได้พบกับผู้ช่วยสาว(สวย?) ที่มาช่วยเหลือ ผูกพันกันจนกระทั่งพระเอกรักษาและกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง! แล้วพระเอกจะทำอย่างไร เมื่อได้เห็นหน้าผู้ช่วยที่เค้าจินตนาการถึงมาตลอด ต่อไปคือสปอยล์ล้วนๆ

ประสบการณ์มนุษย์ 3 OS

ปัจจุบันกระแสความนิยมสมาร์ทโฟนมาแรงขึ้นเรื่อยๆ จะเห็นว่าไปที่ไหนก็มีต่คนก้มหน้าก้มตา ไม่ใช่จริงจังอะไรหรอก กำลังจิ้มอยู่ต่างหาก เมื่อกระแสแรงแบบนี้เราก็ต้องหามาลองใช้กับเค้าบ้างเช่นกัน แต่จะใช้อะไรดีล่ะ??? โลกของสมาร์ทโฟนแบ่งเป็นสองส่วน คือฮาร์ดแวร์ (ตัวโทรศัพท์) และซอฟท์แวร์ (OS ที่ใช้รันเครื่อง) ซึ่งปัญหาโลกแตกที่เราจะพบเจอเสมอ (อืมมม เอาเป็นว่าบอร์ดแตกดีกว่า) เถียงกันไม่รู้จบ คือ OS ไหนดีกว่ากันล่ะ แอปเปิ้ลแฟนบอยและแอนดรอยด์แฟนบอยก็ยกสารพัดมาข่มกันเต็มที่และวินโดวส์โฟนแฟนก็ออกมาป้องเวลาโดนแขวะเสมอ ส่วนฮาร์ดแวร์ไม่มีปัญหาเถียงกันบอร์ดแตกเท่าไหร่เพราะมันเป็นอะไรที่วัดจากสเป็กได้พอสมควร แต่ตัวซอฟท์แวร์นั้น..มันความชอบล้วนๆ มาทำความรู้จักโดยพื้นฐานก่อนดีกว่า iOS นั้นคือระบบของแอปเปิ้ล และมันจะมาคู่กับสารพัด i ของแอปเปิ้ลนั่นแล เลือกจะอยู่กับแอปเปิ้ล ก็ไม่มีสิทธิเลือกฮาร์ดแวร์นะจ้ะ มีให้เท่าที่มีให้นั่นแหละ Android นั้นมาจากฟากของกูเกิ้ล ที่ทำขึ้นมาแล้วเปิดให้คนเอาไปพัฒนาต่อได้ ปรับเปลี่ยนเข้ากับตัเองได้ ซึ่งมือถืออีกมากมายหลายยี่ห้อก็ใช้เจ้าตวนี้ และปรับเปลี่ยนกันระเบิดเถอดเทิงเลย ซึ่งทำให้ปัญหาเรื่องการตามอัพเดทนั้นวุ่นวายมาก (มีเยอะเกินไป) แต่ข้อดีคือเราเลือกโทรศัพท์ที่เราจะใช้งานได้มากมายหลายหลากจริงๆ จะเอากากๆแค่พอใช้สองสามพันบาท หรือจะเอาสเปกหรูหราหลายหมื่นก็มีให้เลือกพร้อม Windows Phone ชื่อก็บอกชัดเจนอยู่แล้วนะว่ามาจากไหน ค่ายวินโดวส์เจ้าพ่อคอมพิวเตอร์แทบจะทุกเครื่องนั่นเอง ผนึกกำลังกับโนเกีย(ที่ไปเทคโอเวอร์มา) ก็มีฮาร์ดแวร์ให้เลือกเท่าที่พี่ท่านจะทำออกมานั่นแหะ แต่วินโดวส์เองก็ไม่ได้หยิ่งขนาดไม่คบใครเลย ก็มีทำสัญญากับผู้ผลิตรายอื่นๆเหมือนกัน ซึ่งต่อไปตัวเลือกก็คงมีมากขึ้น

Thriller Dining ประสบการณ์การกินภายใต้ความกดดัน ที่ Escapade Burger

ร้านเบอร์เกอร์ที่มีชื่อเสียงกระฉ่อนมากร้านนึงในพันทิปเลยทีเดียว เดิมทีเราไม่รู้จักร้านนี้เลยจนกระทั่งมาอ่านเจอในพันทิปนี่แหละ เค้าว่าไม่ลองไม่รู้ และด้วยความที่ชอบเบอร์เกอร์อยู่แล้วมหกรรมการลองของจึงได้บังเกิดขึ้น การลองของคราวนี้เกิดขึ้นราวๆเดือนธันวาคมได้ เป็นช่วงหลังกระแสกระหึ่มในพันทิปก็ว่าได้ ทั้งจากกระทู้ต้นเรื่องและกระทู้แก้ต่างหลังจากนั้นได้ ไปร้านนี้ในวันธรรมดา กลางเดือนธันวาคม พบว่าร้านโล่งมากกกกก มีคนกินก่อนเราเข้าอยู่สองสามโต๊ะด้านใน ส่วนในเคาน์เตอร์บาร์ด้านในมีแต่พนักงานอยู่ ไม่รู้ว่าเป็นปกติของร้านนี้หรือป่าวที่ว่างช่วงเย็นๆ (เราไปถึงร้านราวทุ่มนึง) แต่สังเกตดูบริเวณรอบๆร้านอื่นๆก็คนไม่แน่นเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าเป็นปกติของย่านนี้หรือป่าว เลยทำให้ร้านนี้คนน้อยลงไปด้วย (มีเพื่อนบอกว่าคนน้อยลงไป เพราะช่วงเวลานี้จะต้องรอคิว อันนี้ก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่)