บันทึกประจำวัน #2 งานหนังสือ

ความสะดวกสบายบางทีก็ลดทอนความทรงจำได้นะ สมัยก่อนการจะมางานหนังสือแต่ละทีเป็นเรื่องที่ต้องรอคอย และไม่ใช่ง่ายๆ ต้องรอวันหยุดแม่ รถเมล์เป็นสิบสายต้องขึ้นแค่137 สายเดียว (จริงๆ73ก.กับ514ก็น่าจะได้ แต่จำไม่ได้มีหรือยัง สมัยนั้นยังมี126อยู่เลย) ไปลงแถวรัชดาและต่อรถสาย136เท่านั้นมาลงศูนย์สิริกิติ์ ตื่นแต่เช้า เดินยันปิด งานจัดสิบวันมาได้เต็มที่2วัน(ส่วนมากจะแค่วันเดียว) เป็นอะไรที่ยังจำได้ดีจนทุกวันนี้

แต่เดี๋ยวนี้นั่งรถใต้ดินมาแปปเดียว ไปธุระโน่นนี่ แวะมาแว้บๆก็ได้ไม่ได้เดินทางลำบากอะไร ก็แอบอยากรู้ว่าเด็กสมัยนี้จะจำความรู้สึกที่มางานหนังสือในรูปแบบไหนนะ แต่นั่งอ่านบนพื้น อยากรีบกลับไปอ่านคงรู้สึกไม่ต่างกัน