เย็นวันพุธที่ผ่านมา เป็นอะไรที่สุดมากจิงๆ ที่สุดของความเหนื้อย เหนื่อยเลย
ด้วยความที่ได้ข่าวว่ามีงานศิลปะสามมิติ บนทางเดินบีทีเอส เชื่อมไปทางชิดลม
งานศิลปะสามมิตินี้เป็นอะไรที่เห็นรูปทางเนตมาเยอะมาก และก็ทึ่งมากทุกครั้ง เป็นอะไรที่อยากเห็นด้วยตาตัวเองมากๆ ต้องจ่ายเงินก็ยอม แต่งานนี้ ททท.เอามาให้ดูกันฟรีๆ มีหรือจะพลาด
เราก็เริ่มออกเดินทางจากออฟฟิศตอนเย็นย่ำ และคิดว่าไหนๆจะต้องแวะไปแถวนั้นแล้ว เลยไปซื้อครีมล้างหน้าที่สยามดิสดีกว่า
พอลงรถไฟฟ้าที่สนามกีฬาเสร็จ เดินผ่านมาบุญครอง ตอนเย็นวันพุธ เจอมวยไทยกำลังเริ่มชกอยู่พอดี ฝรั่งมุงกันเต็ม
เลยสวมวิญญาณไทยมุงยืนดูสักพัก ถ่ายรูปสักพัก ก็เดินขึ้นไปซื้อครีมล้างหน้า
…สยามดิสคือที่ซื้อครีม…..ภาพสามมิติที่จะมาดูจัดตรงทางเชื่อมสถานีชิดลม…จัดการเดินยาวๆไปทะลุทุกห้างตรงนั้น ผ่านสยามดิส ทะลุสยามเซน ผ่านลานน้ำพุ มุดเข้าพารากอน ออกมาเดินสกายวอล์ค ยาวไปถึงสถานีชิดลม
ไล่ถ่ายรูปทุกภาพที่มาจัดแสดง รวมอันที่อยู่ข้างล่าง ก็ไต่บันไดลงไป
และปีนกลับมาขึ้นบีทีเอสกลับบ้าน ตัดสินใจลงอนุสาวรีย์ ด้วยใจมุ่งหมายจะนั่งรถแอร์ต้นสายกลับบ้าน นอนยาวๆ
ระหว่างเดินมาที่ป้ายรถเมลล์ก็ได้แลเห็นรถสายที่เราต้องการแล่นเข้าป้ายไป และเราก็กำลังเดินเข้าไป พร้อมๆกับที่รถเมลล์คันนั้นแล่นออกไป ด้วยใจมุ่งมั่นว่าจะนั่งรถแอร์กลับบ้าน เราก็ยืนรออย่างร้อนระอุ จนเดินไปหาน้ำ หาขนมมากินก็แล้ว ก็ไม่มาสักที
จากประสบการณ์ที่ผ่านมารู้เลยว่าระยะทางมันไกล(อาจจะนานด้วย)ฉะนั้นต้องนั่งให้ได้ แม้รถแอร์ที่ผ่านบ้านเหมือนกันก็เข้าเทียบแต่ไม่มีที่นั่ง เราก็มุ่งมั่นรอต่อไป รถร้อนผ่านไปแล้ว ผ่านไปอีก จนเรายอมแพ้ ตัดสินใจขึ้นรถร้อน(ก็ได้วะ เห็นที่นั่งพอดี)
จังหวะที่เราก้าวขึ้นไป นั่งลงในเบาะ ควักเงินมาจ่ายค่ารถ…รถแอร์ที่เราทนรอมานานก็โผล่มาพอดี…..ได้แต่นั่งหน้าเหนียวละลายบนรถที่เราเลือกแล้ว แล้วมุ่งหน้ากลับบ้านไป อ่าห์ควันรถหอมหวนจัง
โชคดีที่วันนี้การจราจรไทยยังมีความเมตตาบ้าง รถแล่นเรื่อยๆ ผ่านหน้าจตุจักร ผ่านห้าแยกลาดพร้าวมาเรื่อยๆ แล้วมาหยุดหนึบตรงเซ็นทรัล
ด้วยความเบื่อ คนขับรถก็ควักเอาบุหรี่มาสูบแก้เบื่อชิวๆ…แค่บังเอิญนั่งหลังคนขับเท่านั้นเอง ได้แต่ก้มหน้าหลบควันไป แม้จะร้อนขนาดไหนก็โชคดีที่ไม่มีลม ไม่งั้นควันบุหรี่มาเต็มๆแน่
จากนั้นก็กระดึบๆมาเรื่อยๆ แล้วการจราจรไทยผู้มีเมตตาก็ปรับจังหวะไฟให้รถหยุดหน้าสถานีใต้ดิน ถ้าการนั่งรอบนรถร้อนๆจะทรมานไม่มากพอ ให้เหลือบไปทางซ้ายจะเจอจะพบว่ารถจอดแช่อยู่หน้าร้านบะหมี่ปูเจ้าอร่อยที่ส่องแสงสว่างไสว น่ากินมาก
เพราะมันร้อนจนหลับไม่ลง ก็เลยได้พลอยนั่งฟังคนขับและกระเป๋าคุยกันไปเรื่อยๆเรื่องหมา จนตัดสินใจพิมพ์บันทึกวันนี้เก็บไว้ซะหน่อย ระหว่างนั่งรถตากลมกลับบ้าน
ดีนะแวะไปซื้อครีมล้างหน้ามา 🙂